ජීවිතය කියන්නෙ හීනයක්..........!

තප්පර විස්සක් ඇතුලෙ අපි අපිවම හොයන හීනය කියන්නෙ වෙලාවකට ජීවිතයද මන්ද..
සමහර වෙලාවට ඇහැරුනාම මම මගේ අත කොනිත්තලා බලන්නෙ මම තාමත් ඒ හීනයෙ ඇතුලෙ ජීවත්වෙලා ඉන්න නිසා කියලා කිව්වොත් වැරැද්දක් නෑ.
                             තාත්තා හීනයක් වගේ මගේ ජීවිතේට ඇවිත් මම ඇහැරෙනකොට මාව දාලා යන්න ගිහින්. හැමදාම හවසට ජීප් එකෙන් බහින තාත්තාව මට ඒකාලෙ පෙනුනෙ සද්දන්ත යෝධයෙක් වගේ. මම ඒ ගාම්භීරත්වයට ආසාකලා. මම හැමදාම තාත්තා එනකල් මග බලාගෙන හිටියෙ තාත්ත අම්මට ගේන පුහුල් දෝසිවත්, මට ගේන ජු‍ජුප්ස් ටිකවත් කන එකට වඩා අපේ තාත්තා ජීප් එකෙන් බහින හැටි බලන්න කිව්වොත් හරි.
                        එකදවසක් රෑ තාත්තා හදිස්සියෙම ගෙදරින් පිටත්වුනා. ඒ ගිහින් තාත්තා ආපහු එනකොට තාත්තට හොඳටම නින්ද ගිහින්, තාත්තට දිග හීනයක් පෙනිලද කොහෙද, ඒ හීනෙ ලස්සන හින්දද කොහෙද, තාත්තට ඇහැරුනේ නෑ. තාත්තගෙ අත කෙනිත්තුවත් තාත්තට ඇහැරුනේ නැත්තෙ මම ඉන්න ලෝකෙට වැඩිය ඒ ලෝකෙ ලස්සන හින්ද වෙන්න ඇති.
                       දැන් තාත්ත ගැන ලොකු මතකයක් මගේ හිතේ ඉතුරු වෙලා නෑ. ඒත් මට තාම අඩි හයක් උස යෝධයෙක් වගේ ජීප් එකෙන් බහින තාත්තගෙ රූපය මට තාම මතකයි. ඒක මට ජීවිතේටම අමතක වෙන එකකුත් නෑ. ඒක හරියට නිකං හීනයක් වගේ. ඒත් ඒ හීනෙට මම තාමත් ආදරෙයි. මගේ ජීවිතේ පුරාම මම ඒ හීනෙ ඇතුලෙ ජීවත් වෙයි.

                     ඒකයි කියන්නෙ ජීවිතය කියන්නෙ හීනයක්......